عنوان: امامت در تفسیر المیزان و المنار

نویسنده: حکیمه نوری

منتشر شده: در فصلنامه علمی ترویجی آیت پیش شماره یکم پاییز 93 وابسته به حوزه های علمیه خواهران  قم

نوشتار حاضر با عنوان «امامت در تفسیر المیزان و المنار» پژوهشی است بر مسأله امامت که یکی از مسائل کلامی بین تشیع و تسنن است؛ در این مقاله مبانی فکری دو مفسر بزرگ عالم اسلام، علامه طباطبایی و رشید رضا نسبت به مسأله امامت مورد دقت قرار گرفته و رویکرد هر یک از آنها بررسی و تحلیل شده است. نخست دیدگاه علامه ^{(ره )} با تکیه بر آیات بیان شده و مباحثی هم چون ضرورت امامت، امامت عامه و خاصه و اوصاف امام از دیدگاه علامه ^(ره) مورد توجه قرار گرفته است،سپس دیدگاه رشید رضا که بیشتر در قالب شبهه بر آیات ولایت است تحلیل و بررسی گردیده و در نهایت پاسخی که علامه ^(ره) به این شبهات داده، ذکر شده است. یکی از برجستگی های کار این مقاله تطبیق دو دیدگاه و بیان اختلاف نظرها در دید دو مفسر است که اغلب در کارهای مشابه کمتر به چشم می خورد. از جمله نتایجی که از این پژوهش به دست آمده این است که مبانی علامه ^(ره) در مسائل امامت منطبق با آیات و روایات معصومین ^{(علیه السلام)} است و شبهاتی که از سوی رشید رضا مطرح شده بیشتر به تعصبات مذهبی برمی گردد تا دلیل عقلی و نقلی.

واژگان کلیدی: امامت، وصایت، ولایت، خلافت، تشیع و تسنن.